Jen Blazina (1971) richt zich in haar werk op het bewaren van herinneringen die dreigen verloren te gaan en het hoorbaar maken van vergeten stemmen.
Herinneringen leven in alles wat ons omringt: in onze cultuur, onze overtuigingen, de objecten die wij koesteren en in onszelf. Voorwerpen die door anderen worden afgedankt of over het hoofd gezien, maar ook objecten die binnen haar familie zijn doorgegeven, krijgen in haar werk een nieuwe betekenis. Zij worden voor Blazina persoonlijke relikwieën, iconen van het verleden, tastbare dragers van een specifiek moment in de tijd.
In haar oeuvre creëert zij visuele verhalen die herinnering tastbaar maken, persoonlijke geschiedenissen vastleggen en stemmen bewaren die anders verloren zouden gaan. Het zijn universele thema’s waarin ieder mens zich kan herkennen.