De Franse glaskunstenaar Xavier le Normand (1978) gaf, ondanks zijn jonge jaren, al les aan een universiteit in Tokyo. Daar spraken de Japanse meester-glasblazers hem aan met de eretitel senseï - doctor. Geen wonder, want zijn beheersing van de techniek is verbluffend compleet. Die grote vaardigheid zet hij in om eenvoudige objecten te maken met een grote suggestieve kracht. Ze verenigen het vloeiende en organische van geblazen glas met de weloverwogen en tijdrovende slijptechniek van koud glas. De resulterende objecten zijn van een grote natuurlijke schoonheid: harmonieuze oervormen die van binnenuit groeien, omhult door een geïndividualiseerde huid met een eigen ontstaansgeschiedenis.