‘Zolang ik me herinneren kan, ben ik altijd al gefascineerd geweest door de arrogante overlevingskracht van objecten, die tijd, geschiedenis en menselijke leven in zich dragen.
In mijn werk verander ik levende mensen in ‘objecten’, in toekomstige documenten van hun huidige leven. Maar deze objecten zijn toch anders dan de archeologische vondsten in turf, ijs en conserveringsmiddelen.
Van de gipsafdrukken die hun persoonlijke fysieke dimensies bewaren, maak ik sculpturen die eeuwige, universele menselijke gevoelens vertolken. Ik maak het van glas, een materiaal dat breekbaar is als de mens en sterk als de mensheid.’
Mari Meszaros